Hier volgt de vertaling van de bevrijding van Achtmaal uit de originele Gevechts geschiedenis van het 415de regiment van de 104de Infanterie Divisie, als iemand bezwaar heeft dat we deze passage hier op onze site hebben zouden we dat graag horen, we kunnen hem indien nodig zo verwijderen

Click here for the original American report

................

1e vuurdoop voor de Timberwolves

Achtmaal

Toen we begonnen met sparen probeerden we altijd meer te vinden over de geschiedenis van de bevrijding van Achtmaal.

Eerst vroegen we het aan de mensen die hier woonden en toen begonnen we in boeken te zoeken en emailden we veel met veteranen.

We hadden Timberwolf tracks en daarin stond een klein stukje over Achtmaal. Later vonden we een deel van de Maandelijkse Operatie Reportage van het 415de Infanterie Regiment maar dat startte in November 1944 dus Achtmaal stond er niet in omdat de Archieven een brand hadden gehad en het stukje over Oktober was kwijt.

Het is nu Maart 2004 en deze week kregen we eindelijk een kopie van de gevechtshistorie van de 415de

We kunnen haast niet vertellen hoe blij we hiermee zijn omdat hoofdstuk 3 gaat over de gevechten van Antwerpen en het Schelde gebied en het gevecht om Achtmaal.

Hier volgt alvast het eerste stukje verhaal

Als iemand die dit leest hier misschien foto's van heeft mogen wij dan heel alstublieft vragen of u daar een scan of kopie van kunt maken en ons toesturen of mailen voor bij dit artikeltje?

415de Compagnie B Foto van Mevr. M. Galione

 Hoofdstuk 3

Gevecht om Antwerpen en het Schelde gebied, Gevecht om Achtmaal.

--------

De 21ste legergroep onder commando van veldmaarschalk Sir Bernard L. Montgomery had de moeilijke missie om de toegangen tot Antwerpen zeker te stellen en zo de grootste haven in West Europa voor de geallieerden te verzekeren. Gebruik van de haven was onmogelijk, zolang de Duitsers het gebied ten Noorden van Antwerpen verbonden met het Schelde gebied van de rivier de Maas in hun macht hielden.

-----------

Het belang van Antwerpen voor de geallieerde zaak werd later in de oorlog getoond toen het een doel werd van meer V 1 aanvallen dan het zwaar gehavende Londen. Een gevangen genomen vijandelijk document bewees dit nog eens door de strategische waarde van de haven te benadrukken.

-------------

De verdediging van de toegangen tot Antwerpen vertegenwoordigt een taak die doorslaggevend zal zijn voor de toekomst van de oorlog. Nadat ze de verdediging van het Schelde gebied hadden overwonnen, zouden de Britten eindelijk in de positie zijn grote hoeveelheden materiaal aan land te kunnen krijgen om een doodslag te kunnen leveren aan het noordelijke Duitse plateau en aan Berlijn voor het begin van de winter. We moeten het Schelde fort tot het einde behouden. De Duitse mensen houden ons in de gaten.

--------------

De Divisie gekoppeld aan het eerste Canadese leger, onder commando van Lt. Gen. Guy G. Simmonds, schoven op om elementen van de 146ste Britsche Brigade af te lossen. De eerste veld order, uitgegaan op 24 oktober vanuit de Commandopost in Hoogstraten België. Gebood het regiment samenkomst in Wuust-Wezel in voorbereiding op de aflossing op 25 oktober 1944.

------------------

De eerste en derde bataljons voltooiden de aflossing van troepen van de Britsche 49ste Hooglanders, toen in een verdedigende positie met geen vijandelijk contact, om 11.30 was het eerste bataljon onder commando van Lt.Kol. John H. Elliot rechts in contact met de 414de. Het derde bataljon, onder commando van Lt. Kol. Gerald C. Kelleher, zat links met een ontblootte flank. Het tweede bataljon was in reserve. Een squadron van de 147de Royal Air Force (Britsche Koninklijke Luchtmacht) was toegevoegd aan het gevechts team. Het terrein was plat, met hier en daar wat bosjes.

-----------

Het eerste contact met de vijand werd halverwege de morgen gemaakt, toen beide bataljons verspreid vuur van kleine wapens tegenkwamen terwijl ze naar fase lijn "A" gingen enkele meters van de Nederlandse grens. Ze kwamen vroeg in de middag op de plaats van bestemming aan, en kregen om 15.07 orders om zich naar fase lijn B te begeven ongeveer 1,5 KM verder. Nadat ze bijna 200 meter vooruit waren gegaan werden ze beschoten door een half dozijn Duitsers gewapend met machine pistolen in aarden verschansingen langs de rand van het bos, en de gevechten waren begonnen.

-------------

Het eerste bataljon dat zich over de Nederlandse grens bewoog en door het kleine gehuchtje De Paal, kreeg te maken met mortier en artillerie vuur vanuit de buurt van Achtmaal en Ostaaien in Nederland. Beide bataljons, onder hevig vuur, stopten om zich te reorganiseren onder bescherming van het donker in voorbereiding op een aanval vroeg in de morgen.

------------

Op deze morgen verliet T/4 Guillermo C. Alvarez (Onderscheiden met de Silver Star Go#20, 1 Dec. '44, 104th Inf.Div.) van het medisch detachement zijn beschermde positie, om onder vernietigend machinegeweer vuur naar voor te gaan en hulp te geven aan een zwaar gewonde man bijna 100 meter van hem vandaan. De beenwond van de man maakte het evacuatie proces heel erg traag, maar Alvarez ging door tot hij de man in veiligheid had gebracht.

---------------

Onder bescherming van de duisternis vertrok het derde bataljon op de morgen van 26 oktober over een plat, moerassig terrein dat vanaf hogere gelegen grond gedekt werd door Duitse machine geweren en gewone geweren. Terwijl ze het moeras overstaken om te proberen de eigenwijze vijand in de flank te pakken, stootte het bataljon op hevig mortier vuur waarvan verschillenden het slachtoffers werden. Dit bracht hen tot staan op de weg die van noord naar zuid liep, ten zuidoosten van Achtmaal.

----------------

Om de gewonden te evacueren en ammunitie te halen moesten de mannen tot hun oksels door het water waden, terwijl het bataljon onder vuur werd gehouden door goed opgestelde machine geweren, schutters en machine pistool artiesten die zich verscholen hielden in gebouwen.

------------

Het eerste bataljon had een blootgestelde rechter flank omdat iedereen van de 414de infanterie zich had terug getrokken naar fase lijn "A" nadat ze in een hevig kruisvuur van machine geweren waren gelopen. Het bataljon zelf werd anderhalf uur aan de grond genageld onder intense artillerie en mortier barrages. Het openingsschot van een machinegeweer doodde Kapitein S. McKernney, commandant van compagnie A en een ronde mortiervuur verwondde Lt. Kol. Elliot, de bataljons commandant terwijl hij probeerde contact te krijgen met compagnie C om hen naar de achterzijde van Compagnie A te krijgen. Kapitein Prevics nam het commando over van het bataljon.

----------------

Sergeant Clifford P. Hinkle, (onderscheiden met Distinguished Service Cross, GO #23, 30 Jan 45, Negende Leger V.S.), Compagnie D, zeulde zijn zware machine geweer door een hagel van vuur en van zijn open positie schoot hij een half uur onafgebroken op de vijand, en neutraliseerde eindelijk de vijand, zo spaarde hij zijn bataljon voor nog ergere slachtoffers.

------------------

Het tweede bataljon onder leiding van Lt. Kol. Peter Denisevich, werd gemotoriseerd en ze trokken op om de rechter flank van de divisie te beveiligen. Kolonel Cochran beval de lijnen rechter te maken en kontact te houden met de vijand. Agressieve patrouilles werden opgestart.

------------------

Op deze dag kroop T/Sgt. Edward P. ArbogaSt(Onderscheiden met de Silver Star, Go #16, 21 Nov '44, 104th Inf. Div.), Compagnie A, onder verpletterend geweer en mortier vuur naar een positie waar hij met handgranaten een van de vijandelijke machine geweren het zwijgen oplegde. Een volle maan maakte zijn missie nog moeilijker, maar de hele nacht bleef hij zijn verschrikkingvuur richten op vijandelijke posities, met zijn actie gaf hij het moraal van zijn peloton een grote stimulans.

----------------

Compagnie K werd verscheurd door mortier, artillerie en machinegeweer vuur toen Pfc David W. Piker (Onderscheiden met de Silver Star, GO #20, 1 Dec. '44, 104th Inf. Div.), zonder op gevaar voor eigen leven te letten, begon aan een zichzelf opgelegde missie om gedurende 14 uur, zijn gewonde kamaraden te verzorgen en te evacueren tot verder evacuatie mogelijk was.

----------------

In de vroege morgen bleef kapelaan Gerald A. Quinn (Onderscheiden met de Silver Star, GO # 12, 12 Nov 44, 104th Inf. Div.), zich zonder dekking te zoeken over het veld van de sector van het derde bataljon rond bewegen, ondanks intense beschietingen om het de gewonden comfortabel te maken. Op een gegeven moment kruiste hij een open veld terwijl de kogels rond hem vlogen om een gewonde man te bereiken in een sloot, hij kwam terug om brancard dragers naar de man te begeleiden zodat hij geëvacueerd kon worden.

---------------

's Nachts was er maar weinig rust voor de twee bataljons, omdat de vijand veel verrassings patrouilles hield. De Duitsers namen twee aarden wallen terug in met mannen met machine pistolen, die de aandacht afleidden terwijl patrouilles in het gebied van het eerste bataljon slopen. Duitsers op een afstand van bijna 25 meter probeerden Duitse steelgranaten in de gevechtsputjes van het derde bataljon te gooien. Ze gebruikten ook automatische wapens om hun aanval te versnellen.

---------------------

Kanon Compagnie, onder commando van Kapitein Forrest L. Gregory stelde gedurende de middag en nacht van 26-27 oktober de mobiele kanonnen op. Vuur correcties werden gegeven door Eerste Lt. William M. Tifts, die vooruit was met een uitpost van Compagnie C.

Kanonniers, aangemoedigd door het 929de veld artillerie bataljon, onder commando van Lt. Kol. Vernon G. Gilbert, vuurden missies op Kerktorens en Radio zenders en hielden Achtmaal onder vuur. Een vuurmissie op het vermoeiende Aarsbergse bos maakte dat de Duitsers verdwenen, grote hoeveelheden voorraad achter latend.

-------------------

Gedurende de dag waren er zes Duitsers met een witte vlag uit het bos gekomen, maar hun eigen groep opende het vuur op hen, hen zo dwingend terug te keren. Een Duitser die Pools sprak kwam naar de linie van compagnie L. Toen Eerste Lt. Thomas Danowski hem in zijn moedertaal antwoordde viel hij op zijn knieën en huilde.

------------------

Compagnie I had een huis in brand gezet dat als een vijandelijke vesting fungeerde, en schoot 6 "burgers" die de vlammen ontvluchtten. Het bleken soldaten te zijn in burger kleding. De troepen hadden veel last van scherpschutters achter-de-linies en van mortiervuur dat ook duidelijk door deze "burgers" op hen gericht werd. Gevangengenomen of gedode scherpschutters droegen heel vaak burgerkleding onder hun overjas. Het leek om deze reden dan ook het best alle burgers uit de gevechtsgebieden te verwijderen en hen naar een onderzoekspunt te brengen waar verdachte individuen aangehouden konden worden voor verdere ondervraging.

----------------------

Patrouilles traden Achtmaal binnen om te ontdekken dat alle Duitsers al weg waren. Burgers vertelden dat de vijand ongeveer 5 kilometer naar het noorden posities had ingenomen. In Achtmaal ontmoette de Nederlandse ondergrondse leider Lt. Kol. Kelleher en nam hem mee naar een geheime kamer waar hij de commandant van het derde bataljon de plannen gaf voor alle verdedigingsstellingen van de Duitsers in Nederland.

De 413de nam Zundert in, het doel van de divisie. Alle troepen gingen verder naar faselijn "B" voor de nacht van 27 oktober.

---------------------

Voorbeelden van heldendom werden in toenemende mate waargenomen. T/4 Burton S. Gavitt (Onderscheiden met de Silver Star, Go #19, 28 Nov 44. 104th Inf.Div.), Medical Detachment, als een verzorger gaf hulp aan de gewonden onder intense bombardementen, hoewel hijzelf twee keer gewond raakte ging hij toch door met zijn verzorging met totaal geen oog voor zijn eigen persoonlijke veiligheid. Na elf uur onafgebroken werken viel hij uitgeput neer.

--------------------

Soldaat 1e klasse Michael Joseph Moroz (Onderscheiden met de Silver Star, Go #19, 28 Nov. '44. 104th Inf.Div.) Medisch personeel; een andere eerste hulp man bewoog zich in de nacht van 27 oktober op open terrein verder verlicht door brandende heggen om eerste hulp te geven aan de gewonden en hen af te voeren. Hoewel hij onderworpen was aan hevige beschietingen bleef hij toch naar de naastliggende gebieden gaan om de gewonden te evacueren.

----------------------

Het Regiment verloor tijdens deze operatie zevenendertig doden en 135 gewonden.

Op Pagina 66 van het boek TIMBERWOLF TRACKS Staat onder

THE ATTACK ON ZUNDERT, HOLLAND Het volgende:

De verbazende efficiëntie van de Nederlandse "ondergrondse" die ondanks de pogingen van de nazi's om hen uit te roeien in Nederland floreerde, wordt geïllustreerd door het volgende verhaal van Luitenant Kolonel Kelleher van de 415de Infanterie, en het gaat over de ontdekking die van geheime documenten van onschatbare waarde waren voor het eerste Canadese leger.

Op 27 Oktober, 1944 kwam ik met een voorhoede van het 3de bataljon van de 415de Infanterie (zal wel 415de Infanterie Regiment bedoeld worden) het dorp Achtmaal binnen. Eerst leek het dorp verlaten. Op het kruispunt midden in het dorp kwam een geüniformeerd man naar buiten om ons te ontmoeten. Hij identificeerde zich als een Nederlands officier van politie en vroeg om een oudere geallieerde bevelhebber. Toen ik mezelf bekend maakte vroeg hij om mijn identificatie waarop hij zijn eigen identificatie liet zien van lid (no.-) van de Nederlandse ondergrondse. Toen nam hij me mee in zijn huis. In de huiskamer beneden schoof hij de kachel naar achteren die aan een scharnier hing. Waar de stoof was geweest was nu een cementen plaat. Deze verwijderde hij en hij haalde een netjes ingepakte bundel papier tevoorschijn welke aan hem was gegeven door een ander lid van de Nederlandse ondergrondse met de opdracht om ze aan de eerste geallieerde officier te geven die hij tegen kwam. Ik stuurde deze meteen terug naar de Divisie.

De "papieren" bleken bij nader onderzoek twee grote hoeveelheden kaarten en overslagen te zijn en logistieke data waar gedetailleerd stad voor stad het complete verdedigings systeem van de Nazi's in Nederland in werd beschreven.

Deze onbetaalbare vondst werd met spoed door de G-2 naar het eerste Canadese leger hoofdkwartier gebracht in de buitenwijken van Antwerpen, waar de data vele levens heeft gespaard en uiteindelijk een belangrijke rol speelde in het succes van de laatste Britsche aanvallen door Nederland zeven maanden later.

De 414de en 415de Infanterie Regimenten hielden druk op de vijand in het centrum en in de linker zone terwijl de 413de moeizaam hun aanval richting Zundert voortzetten.

...

In het boek "Oorlog en Bevrijding Zundert en Rijsbergen 1940 - 1945"

Geschreven door Joke Buiks - Hendrickx en Jan Bastiaansen staat op Blz 285 - 286:

DE BEVRIJDINGSDAGEN

DE STRIJD AAN DE GRENS

Nadat op 6 juni 1944 de geallieerden in Normandië geland waren werden daar verschrikkelijke gevechten geleverd. Duizenden slachtoffers vielen er aan beide zijden. Om elke meter grond werd gevochten. Het duurde dan ook weken voor er en behoorlijk bruggenhoofd geslagen was. Langzaam rukten de geallieerden op. Half oktober 1944 had de frontlijn van het 15e Duitse leger nabij de Belgisch Nederlandse grens een merkwaardige vorm.

Tussen Woensdrecht en Alphen was een diepe uitstulping. Hierin bevonden zich precies Wuustwezel, Loenhout, Achtmaal, Wernhout en Zundert.

De geallieerden, de Britse 49e West-Riding Divisie en de Canadese 4e Armoured Divisie, wilden eerst deze uitstulping uit de weg ruimen. De 104e Amerikaanse Timberwolfdivisie zou de Britse 49e divisie af komen lossen.

De operatie "Pheasant" (fazant) onder de codenaam "Suitcase" (koffer) ging op vrijdag 20 oktober 1944 kort na zeven uur in de morgen van start. Artillerie bestookte onophoudelijk de Duitse stellingen. Het regende granaten. Er werd veel schade in het Belgische deel aangericht. 's Middags rond drie uur werd ook het St.Vincentius seminarie Wernhoutsburg onverwachts door enkele granaten getroffen. Vooral de kapel liep veel schade op.

De geallieerden maakten deze dag enige terreinwinst; men was al tot aan het oude Belgische douanekantoor gevorderd. Men verwachtte nu niet al te veel problemen meer. Maar wat men niet wist was dat er extra versterking op komst was voor de Duitsers. Er zou een tegenaanval komen. Het verloren terrein moest worden hersteld. Reeds in de middag van 20 oktober begaven zich de eerste extra Duitse eenheden al richting Belgische grens. Tussen 15.00 en 18.00 uurvond op de weg Breda naar de grens Duits artillerietransport plaats. Zes rupsbandtrekkers begaven zich op weg met geschut op twee wielen en een loop van 2.5 meterdoor Rijsbergen en Zundert. De volgende morgen 21 oktober denderden tussen vijf en zes uur richting Zundert ongeveer vijftig tanks en andere voertuigen. Verder waren bij deze colonne vlammenwerpers op rupsbanden. Om de zes wagens reed een munitiewagen. Acht rupstrekkers trokken geschut voort van 8 á 12.5 meter. Vijf rupswagens vervoerden de soldaten. Rond half zeven passeerden nog eens dertig tanks, een deel daarvan met korte dikke kanonnen en een deel met een lange dunne vuurmond. Een gedeelte van deze tanks verzamelden zich op de Markt van Zundert, hun lopen werden gericht naar België. De rest van de colonnes moest door naar Wernhout. Op Stuivezand, de Laarheide en op Klein-Zundert werd extra geschut opgesteld. Aanvankelijk hadden de extra troepen al in de nacht van 20 op 21oktober moeten arriveren, maar men kwam slechts in kleine groepen aan.

Uren na planning was de extra versterking van de 245e Infanterie divisie eindelijk aan de grens in Wernhout aangekomen.

De tanks stonden opgesteld in het park van het seminarie. De manschappen vertoefden in de gangen, klaslokalen en in de kapel.

In het voorhuis van het seminarie werd in een spreekkamer een Duitse commandopost ingericht. Een andere spreekkamer werd ingericht als Rode-Kruispost.

Het voorhuis van het seminarie werd als Duitse commandopost ingericht, oktober 1944

In Achtmaal kwam een hoofdkwartier voor de omliggende troepen. Kilometers, telefoonkabel werden richting Achtmaal gelegd vanuit diverse plaatsen waar de Duitsers zich bevonden.

Het hoofdkwartier bestond uit: een generaal, een generaal-majoor, drie majoors, drie kapiteins, tien luitenants en honderddertig manschappen. De generaal vond inkwartiering op de pastorie. De telefooncentrale bevond zich in de kelder van het postkantoor aan de Pastoor de Bakkerstraat. In het huis van de heer Bedaf, ook in dezelfde straat, hield men stafbijeenkomst. Verder bevonden zich in Achtmaal enkele pantsertroepen zonder geschut.

Nu de Duitse troepen weer enigszins op sterkte waren ging men op zaterdag 21 oktober weer tot de aanval over. In het voorhuis van het seminarie klonk om 11.4 uur het Duitse bevel "angriff auf Braken", aanvallen op Braken.

Oude Aanzichtkaarten van Achtmaal.

We zijn nog meer vertalingen aan het maken. 

Backto Engl.language page....Terugnaar Nederl. Pagina

or - of

BLADWIJZER---INDEX PAGE

Laat ons horen hoe u deze website vond.

Please take a minute to let us know what you thought about this site.

Free Guestbook from Bravenetpowered by Powered by Bravenet bravenet.com

©copyright Jeanne Oostvogels van Dijk

Note/opmerking: as far as we know there is no copyright the shown pictures in this site, if we are mis informed please tell us and we'll remove the picture at once the story is of the original 415th combat history and Timberwolf tracks and for the others we asked permission/ zo ver wij weten is er geen coppy right op de getoonde foto's op deze site, als we verkeerd zijn geïnformeerd meld het ons dan en wij zullen betreffende afbeelding verwijderen Het verhaal is van de originele gevechts historie van de 415de en van Timberwolf Tracks, voor de andere boeken hebben we toestemming gevraagd.